OFİRİKSON | ÖĞRETMEK UNUTMAKTAN İYİDİR.

Merhaba canım,

Bugün daha bir dertli , daha bir özlem dolu aldım elime kalemi.Gelişinle gidişin arasındaki ince noktaya çadır kurdum ve günlerce düşündüm.Gelen sever mi ? Seven gider mi ? Bir cevap bulamadım kendime.İşin kötü yanı kendi kendime konuşurken paranoyak olduğumun da farkındayım.Her gün daha bir fazla alıyorsun beni benden.Bir yerlerim eksildikçe hareket alanımın kısıtlandığının da farkındayım.Yaptığım tek şey ise , hareket edebildiğim kadar yaklaşmak sana.Amacımsa çok acık , saçlarını okşayıp gözlerinin kahvesinden bir yudum daha almak.

 

Hem demişler ya hani " Bir kahvenin 40 yıl hatırı vardır. " diye , kalırsın belkide benimle 40 yıl.Daha sonra bir kahve daha ; bir kahve daha derken bir ömür olur belki.Yada bunlara hiç gerek kalmadan göz bebeğinin boşluğuna atar da orada saklarsın beni.Hastayım , hemde ölümcül bir hastayım.Tedavi için sen lazımsın , senin  sevgin aşkın yada lanet olası kalbin lazım.Hem nesi zor ki seni çok seven birini sevmenin ? Dayanamıyorum.Her gün bir bir eriyorum noksanlarımda.Sana yetişebilmem için tam bir ben lazım bana.Buna karşılık sen , senden geri kalmam için elinden ne geliyorsa yapıyorsun.Çok şey istemiyorum ki senden.O , narin ve yüz görmemiş bakışlarını bir kez daha çevir üstüme.Çevir ki aydınlanmak nasip olsun , kalmayayım loş bir ışığın altında tek başıma.

Ofirikson     |    Aşk Serisi , Yazı 2